«این‌جوری که نمی‌شود! این عادلانه نیست. چرا باید بیشتر تلاش کنم؟»
گاهی برای یاد گرفتن یک هنر، حرفه یا دانش، باید بیش از هم‌کلاسی‌هایمان تلاش کنیم. شاید بگویید: «این‌جوری که نمی‌شود! این عادلانه نیست. چرا باید بیشتر تلاش کنم؟»
ممکن است موضوع عادلانه به نظر نرسد، اما باید این قضیه را بپذیریم که در عوض، ما هم در موضوع دیگری از سایر دوستانمان موفق‌تریم و آن‌ها باید بیشتر بکوشند.
در کل، نباید فراموش کنیم حاصل جمع کشف یک استعداد خوب به کمک بزرگ‌ترها با تلاش بچه‌ها برای رسیدن به قله‌های پیروزی، نتیجه‌ای بسیار درخشان دارد.
کیارش پردل، ۹ سال و ۹ ماه دارد و دانش‌آموز دبستان سماء گلبهار است. او توانایی‌های خود در ریاضی را خیلی زود دریافته و تاکنون موفق به کسب سه مدال رنگانگ بین‌المللی در این رشته شده است. گفت‌وگوی ما با کیارش را می‌خوانید.
چرا و چه‌گونه به ریاضی علاقه‌مند شدی؟
به نظرم توانایی در حل ریاضی یک استعداد ذاتی است که خداوند به من عطا کرده است. از این بابت خوشحال و شکرگزارم و تلاش می‌کنم از این استعدادم بیشترین استفاده را بکنم.
مامانم همیشه به من می‌گوید: «اگر خداوند می‌خواست در قالب یک انسان قرار گیرد، حتما ریاضی‌دان بود. همه‌ی ابعاد زندگی ما پر از اعداد است. حتی زبان قرآن ریاضی است و قرار گرفتن در راه ریاضی، تو را به خدا هم نزدیک می‌کند.»
دوست دارم فقط به آنچه دوست دارم برسم و وقت‌هایی که مسائل ریاضی را تمرین می‌کنم، بهترین لحظات زندگی‌ام هستند. الگوی من در این راه بانو مریم میرزاخانی است و دوست دارم مانند او در ریاضی یک انسان خاص باشم.
نخستین بار کی و چگونه استعداد خود را شناختی؟
به گفته‌ی مادرم، از وقتی توانستم مداد را در دست بگیرم، اشکال هندسی را می‌کشیدم. سپس خواندن ساعت را به‌راحتی یاد گرفتم و کتاب‌های سودوکو را حل می‌کردم.
در پایه‌ی سوم، معلمم سر کلاس ریاضی متوجه شد که مسائل را خیلی سریع حل می‌کنم و به مادرم پیشنهاد داد در آزمون‌های المپیاد شرکت کنم.
تاکنون چه موفقیت‌هایی کسب کرده‌ای؟
نخستین آزمونی که شرکت کردم در سال ۱۴۰۰ و المپیاد ساسمو (SASMO) آسیایی بود. با توجه به اینکه با سؤال‌های این المپیاد چندان آشنا نبودم، توانستم مدال برنز را کسب کنم.
مرحله‌ی بعد از ساسمو، المپیاد سیموک (SIMOC) بود که در مرحله‌ی تیمی مدال نقره دریافت کردم. پس از آن در آزمون دانشگاه ایلینویز آمریکا (AMO) شرکت کردم و در این آزمون هم مدال برنز به دست آوردم.
این مسابقات در سطح بسیار بالایی بود و دانش‌آموزان زیادی از کشور‌های آسیایی و آمریکا در آن شرکت کرده بودند. هم‌زمان با آزمون‌های ریاضی، در مدرسه هم در رشته‌ی حفظ جزء سی‌ام قرآن شرکت کردم و مقام برتر را به دست آوردم.
از سایر تلاش‌ها و دوست‌داشتنی‌هایت برایمان بگو.
به حل مسائل ریاضی خیلی علاقه دارم و در این کار از فرمول استفاده نمی‌کنم. البته این روز‌ها کلاس فوتبال هم می‌روم و اوقات فراغتم را در باشگاه می‌گذرانم.
به آسمان و کهکشان هم خیلی علاقه دارم و یک ماکت با موضوع «چرخش ماه در ۳۰ روز» ساخته‌ام که برای شرکت در «سومین دوره‌ی مسابقات نجوم پژوهش‌سرا‌های دانش‌آموزی کشور» به مسابقه ارسال شده است.
تاکنون در هیچ کلاسی ثبت‌نام نکرده‌ام و در خانه در کنار مادرم مسائل ریاضی را حل می‌کنم، اما اگر مؤسسه‌ی «اردوش» که نماینده‌ی سنگاپور برای مسابقات است کلاسی برای رفع اشکال بگذارد، شرکت می‌کنم.
چه کسانی و چه چیزی را در پیروزی خود مؤثر می‌دانی؟
مادرم همیشه از اینکه من توانسته‌ام استعدادم را پیدا کنم و در همان مسیر حرکت کنم خیلی راضی و خوشحال است. در ابتدای راه هستم اما از اینکه تاکنون در آن خوب پیشرفت کرده‌ام و مادرم از من راضی است خیلی خوشحالم.
امیدوارم دوستانم هم علایق خود را پیدا کنند و از زندگی لذت ببرند.
پدر و مادرم همیشه از من حمایت کرده‌اند و به من افتخار می‌کنند. از این موضوع انرژی و انگیزه‌ی بیشتری برای تلاش و پیروزی می‌گیرم و از این بابت از آن‌ها سپاسگزارم.